Eén van de belangrijkste doelstellingen van de Wet op de aanvullende pensioenen (WAP) is de democratisering van de tweede pensioenpijler. De wetgever beoogde inderdaad dat zoveel mogelijk werknemers toegang hebben tot een aanvullend pensioen. Gelet op het feit dat in België heel wat werknemers in een KMO werken, kan een sectorplan daarbij soelaas bieden.
Vooral de sectoren die bestaan uit een groot aantal kleinere bedrijven zijn gebaat met de inrichting van een sectorplan. Op die manier kunnen de administratieve en financiële lasten die met de invoering van een pensioenplan gepaard gaan, beter worden gespreid. Zo bestaan er bijvoorbeeld sectorplannen in de bouwsector, de voedingsnijverheid, de scheikundige nijverheid, de non-profitsector, enz.
Een sectorplan komt tot stand via een sociale dialoog op het niveau van een paritair comité. Een paritair comité is een sociaal overlegorgaan waar de sociale partners (werkgevers en vakbonden) van een bedrijfssector onderhandelen over de loon- en arbeidsvoorwaarden voor de werknemers van die sector. De beslissing om een sectorplan in te voeren wordt gezamenlijk genomen door de sociale partners en opgenomen in een collectieve arbeidsovereenkomst (CAO).