Verzekeringsovereenkomsten bevatten soms clausules die de verzekeringnemers/verzekerden/begunstigden verplichten te bewijzen dat een bepaalde gebeurtenis niet plaatsvond. Daardoor moeten deze personen het bewijs leveren dat er geen reden (uitsluitingsgrond) bestaat waardoor ze geen recht zouden hebben op een tussenkomst van de verzekeraar. Uit een analyse van de reglementering blijkt echter duidelijk dat de verzekeraar het bestaan van een uitsluitingsgrond moet bewijzen als hij bij een schadegeval de dekking weigert op basis van een contractueel voorziene uitsluitingsgrond. Verzekeringscontracten mogen dus geen clausule omvatten die de bewijslast van het niet toepasselijk zijn van de uitsluitingsgrond bij de verzekeringnemers/verzekerden/begunstigden legt. Meer informatie vindt u in het FSMA-standpunt.
