Een curator neemt het beheer van een failliete onderneming over
Het faillissement van een onderneming wordt uitgesproken wanneer zij structureel niet langer in staat is om al haar verbintenissen na te komen. Eens de onderneming failliet is verklaard, zal een curator het beheer van de bezittingen overnemen. De curator zal proberen om deze bezittingen zo gunstig mogelijk te verkopen om zoveel mogelijk schuldeisers zo volledig mogelijk te kunnen betalen.
De curator krijgt hiertoe een aantal bijzondere bevoegdheden. Zo kan hij, indien dit noodzakelijk is voor het beheer van de bezittingen, een of meerdere overeenkomsten van de failliete onderneming beëindigen. Dit is ook het geval voor de arbeidsovereenkomsten.
Het faillissement van een onderneming maakt op zichzelf dus geen einde aan lopende arbeidsovereenkomsten. Het is aan de curator om te beslissen of de beëindiging ervan noodzakelijk is. Indien de curator de activiteiten van de failliete onderneming voorlopig verderzet, zal hij in de regel (een gedeelte van) de lopende arbeidsovereenkomsten behouden. In heel wat gevallen zal een onderneming die overweegt om de activiteit van een failliete onderneming over te nemen, immers bereid zijn om meer te betalen wanneer zij hierbij kan rekenen op het behoud van personeel.
Opbrengst is bestemd voor de schuldeisers
De opbrengst van de verkoop van de bezittingen van de failliete onderneming moet verdeeld worden onder haar schuldeisers. Als principe geldt dat alle schuldeisers op gelijke voet worden behandeld. Al hun schuldvorderingen worden opgeteld en de som wordt vergeleken met de opbrengst van de verkoop van de bezittingen, na aftrek van de kosten en uitgaven voor het beheer van de failliete boedel. Volstaat die opbrengst niet om iedereen te voldoen dan krijgt elke schuldeiser een gelijk percentage van zijn schuldvordering.
Op deze regel bestaan een aantal uitzonderingen. Bepaalde schuldeisers hebben een bevoorrechte positie en nemen bij de verdeling een hogere rang in. Hoe hoger de rang, hoe groter de kans op volledige vergoeding. Het is de wet die bepaalt welke schuldeisers welke rang innemen. Schuldeisers met een gelijke rang worden gelijk behandeld en krijgen een gelijk percentage van hun schuldvordering.